22 listopada - CZYŚCIEC (II)
O. Stefan Maria Manelli, FI
Co Pismo Święte mówi o czyśćcu?
Oto odpowiedź zawarta na kartach Starego i Nowego Testamentu:
• „Święta i zbawienna jest myśl, by modlić się za zmarłych, aby byli od grzechów rozwiązani“ (2Mch 12,46 Wlg);
• „Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz“ (Mt 5,26);
• „Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu“ (Mt 12,36) ;
• „Niech każdy baczy na to, jak buduje... Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień“ (1Kor 3,10; 14-15);
• „Lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym“ (Mt 12,32);
• „A nic nieczystego do niego [nieba] nie wejdzie“ (Ap 21,27).
Co mówi o czyśćcu Magisterium Kościoła?
Prawda wiary o czyśćcu jest częścią nauczania Kościoła od samego początku. Traktowali o niej Ojcowie Kościoła; rozprawiano o czyśćcu w czasie soborów Nicejskiego II i Konstantynopolitańskiego IV (VIII-IX wiek). Prawdę tę dogmatycznie potwierdził Sobór Florencki (1438-1445) i Trydencki (1545-1563), a całkiem niedawno powtórzył ją Sobór Watykański II: „Tę właśnie czcigodną wiarę naszych przodków dotyczącą żywego obcowania z braćmi, którzy są w chwale niebieskiej albo oczyszczają się jeszcze po śmierci, obecny Sobór święty z wielkim pietyzmem przyjmuje i na nowo przedstawia postanowienia w tej mierze świętych Soborów: Nicejskiego II, Florenckiego i Trydenckiego“ (Lumen gentium, 51).