„Jeśli maj jest wspaniałym miesiącem kwitnących kwiatów, które przynoszą owoce na pokarm dla Bożych dzieci – jest on także miesiącem rozkwitu duchowego w każdej duszy, która zbliża się do Matki Bożej, aby wydać owoc upodobnienia się do Pana Jezusa”.

"Maj miesiąc Maryi" jest swoistym popularnym katechizmem, przedstawiającym niezmienną doktrynę i tradycyjną pobożność Kościoła. Ujmuje w sposób prosty i zwięzły, opierając się na Piśmie Świętym i Tradycji, fundamentalne prawdy wiary i wskazuje niezawodne środki zbawienia i uświęcenia, dodając do nich także konkretne przykłady z życia świętych.

Od pierwszego wydania książeczki w roku 1977, dziełko ojca Stefano Marii Manellego cieszy się we Włoszech niesłabnącą popularnością. Pomimo upływu prawie czterdziestu lat od powstania, książka pozostaje niezmiennie aktualna – tak jak niezmiennie aktualne pozostają prawdy, o których traktuje.

Niniejsza książeczka zawiera rozmyślania na miesiąc czerwiec poświęcony tradycyjnie nabożeństwu do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Autor, o. Stefano Maria Manelli, założyciel zgromadzeń zakonnych Franciszkanów i Franciszkanek Niepokalanej, ceniony pisarz dzieł z zakresu teologii i duchowości oraz żywotów świętych pragnie poprowadzić czytelnika przez ten miesiąc, porównując Serce Zbawiciela z naszymi „nędznymi” sercami.

To porównanie pomoże nam zrozumieć potrzebę oczyszczenia naszych serc i upodobnienia ich do Serca Jezusowego. Dziełko to może być więc wielką zachętą w kształtowaniu serc wiernych „według Serca Jego”. Rozmyślania te mogą stanowić także pomoc dla kaznodziejów podczas przygotowywania nabożeństw czerwcowych.  

Niniejsza książeczka pragnie być małą pomocą w zbawiennym rozmyślaniu nad tymi wielkimi prawdami naszej wiary, które to rozmyślanie pomoże nam w świętym przeżyciu naszych dni, mając na względzie maksymę życia duchowego: "We wszystkich sprawach pamiętaj o swoim kresie, a nigdy nie zgrzeszysz" (Syr 7,36).

Tutaj można podejrzeć fragmenty z książki.

Matka Najświętsza niech towarzyszy nam w tym rozmyślaniu nad rzeczami ostatecznymi, udzielając nam łask potrzebnych, aby było ono owocne!

Wielki szaleniec Niepokalanej, św. Maksymilian Maria Kolbe, mawiał z entuzjazmem: „Moje drogie dzieci, jeśli pragniecie żyć i umrzeć szczęśliwi, starajcie się usilnie pogłębić synowską miłość do naszej Niebieskiej Mamusi”.

Oto więc cel tej książeczki: rzucić odrobinę światła na piękno i wartość oddania się pod opiekę Maryi, rozniecić trochę ognia miłości do naszej słodkiej Matki, wzbudzić nieco zapału do naśladowania Jej życia i cnót. A wszystko to według nauki i przykładu naszych drogich nauczycieli – Świętych.

  Prawdziwym, wciąż niedocenianym skarbem Kościoła jest obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Eucharystia to Sakrament Miłości, i to miłości całkowitej: zawiera,   bowiem żywego i prawdziwego Jezusa, który jest «Bogiem Miłością» (J 4,8), i który «do końca nas umiłował » (J 13,1).

Ta książka świadczy o tym przykładami z życia Świętych, którzy są i pozostaną dla nas «najpewniejszą drogą» do Jezusa - Eucharystycznej Miłości. Od nich uczmy się coraz lepiej poznawać, coraz bardziej kochać i żyć Eucharystią.

  «Pójdź za Mną» (Mk 10,12). «Oto idę, o Panie!...» (Hbr 10, 21).

Życie człowieka zawiera się w tych dwóch zdaniach, z których pierwsze pochodzi od Boga, a drugie od człowieka. Prośba i odpowiedź. Gdyby prośba pozostała bez odpowiedzi, jakie byłoby życie człowieka? Byłoby to życie przegrane i smutne. Tak właśnie Ewangelia przedstawia brak odpowiedzi bogatego młodzieńca na wezwanie Jezusa, kończąc, że młodzieniec odszedł «zasmucony» (Mt 19, 22).

Jezus jest miłością, jest radością, jest życiem. Wybiera „swoich”, bo chce przekazać im na własność całą swoją miłość, radość i życie. Kto nie odpowiada, nie przyjmuje, ten, jak bogaty młodzieniec, skazuje siebie samego na „smutek” życia.

Sytuacja Kościoła katolickiego wydaje się dziś niepomyślna, jak nigdy przedtem. Dostrzegamy powszechny zanik wiary, zepsucie obyczajów, podstęp i przemoc skierowaną przeciwko Kościołowi Chrystusowemu; walkę ze Stolicą Piotrową. Wreszcie widzimy, że podstawy naszej świętej religii z coraz większą zuchwałością zostają podważane.
W tak trudnym i nieszczęsnym położeniu ratunku możemy spodziewać się wyłącznie od Boga. On z kolei niejednokrotnie wybiera spośród swoich świętych, tych, których wstawiennictwo jest w Jego oczach szczególnie cenne i powierza ich światu jako dar i lekarstwo na trudne czasy.

Wyjątkowa Boża misja wymaga odpowiedniego stopnia łaski”. Kiedy Bóg wybiera i przeznacza kogoś do specjalnej misji ...

Czytaj więcej: "Miesiąc Świętego Józefa", o. Stefano Maria Manelii

Mariologia św. Maksymiliana jest bardzo bogata w intuicje spekulatywne i mistyczne dotyczące tajemnicy Maryi i Jej relacji do Trójcy Świętej, a w sposób szczególny do Ducha Świętego. 

Święty uchwycił w Niepokalanej kluczowy element Jej roli w całej ekonomii zbawienia człowieka jak i warunek w ustanowieniu Królestwa Bożego tu na ziemi. W centrum jego mariologii oczywiście jest Chrystus, ale Maryję widział włączoną w Boże plany, wybraną przez Boga aby w sposób bezpośredni, aktywny i dobrowolny współpracowała z nowym Adamem – Jezusem Chrystusem – w Odkupieniu ludzkości. 

Czytaj więcej: Maryja a Dzieło Odkupienia - s. Maria Assunta FI

Pragniemy podjąć próbę ukazania, w jaki sposób nauka Doktora maryjnego Dunsa Szkota znalazła miejsce w charyzmacie Franciszkanów Niepokalanej, którego istotę stanowi bezgraniczne poświęcenie się Niepokalanej, ujęte w formie odrębnego ślubu zakonnego. Bezpośrednią inspiracją dla Zgromadzenia jest postać św. Maksymiliana M. Kolbego – to właśnie jego pisma stały się dla o. Manellego źródłem pogłębionej refleksji mariologicznej i impulsem do założenia rodziny zakonnej, która wzięła swój początek od grupy Braci Mniejszych Konwentualnych, pragnących w sposób radykalny uczynić własną doktrynę maryjną ich świętego współbrata.

Jan Duns Szkot należał do pionierów myśli scholastycznej.

Czytaj więcej: Ślub Maryjny. Nowy owoc myśli franciszkańskiej - s. M. Jadwiga FI

  Settimio Manelli (1886-1978) pochodził z Teramo (środkowa część Włoch), stąd jego znajomość z Ojcem Pio. Był nauczycielem, a następnie dyrektorem gimnazjum. Jego żona Licia (1907-2004) pochodziła z Bergamo. Pobrali się w 1926 r. i od tego czasu mieszkali w Rzymie. Mieli 21 dzieci, z których przeżyło 13.  Pod wpływem Ojca Pio zostali franciszkańskimi tercjarzami. Święty Stygmatyk bardzo ich cenił, nazywając ich rodzinę „swoją rodziną”, a Settimia często wskazywał jako przykład człowieka żyjącego wiernie Ewangelią i publicznie nazywał go „chrześcijaninem z krwi i kości”. Ponieważ z nauczycielskiej pensji trudno było wyżywić tak liczną rodzinę, często zawierzali się Bożej Opatrzności. Settimio i Licia byli przykładem rodzącego się na modlitwie zaufania. Mimo tak licznych obowiązków, związanych z pracą zawodową i wychowywaniem dzieci, obydwoje codziennie uczestniczyli we Mszy świętej i przystępowali do Komunii świętej.

Świętość Settimia i Licii Manellich nie polega na tym, że mieli tak dużo dzieci, tylko na sposobie, w jaki przyjmowali każde życie i jak mimo niezwykle trudnych warunków żyli. Są oni prezentowani jako przykład świętych rodziców na czas demograficznej zimy.

    ...Zamknij oczy i powiedz z całej duszy: Jezu, Ty się tym zajmij. Nie bój się, On się tym zajmie i będziesz z uniżeniem błogosławić Jego Imię. Tysiąc modlitw nie znaczy tyle, co jeden akt zawierzenia: zapamiętaj to dobrze. Nie ma skuteczniejszej nowenny niż ta: O Jezu, zawierzam się Tobie, Ty się tym zajmij!

Ks. Dolindo Ruotolo urodził się w Neapolu 6 października 1882. Święcenia kapłańskie przyjął w bardzo młodym wieku 24 czerwca 1905, poświęcał każdą chwilę dnia na modlitwę, pokutę i służbę duszom. Uważnie wysłuchiwał wszystkich, którzy zwracali się do niego z prośbą o pomoc i pocieszenie. Zmarł w Neapolu 19 listopada 1970.