Historia
Historia Sióstr Franciszkanek Niepokalanej to historia małego nasionka, które wzrasta i rozwija się na rozległym polu Bożego żniwa, stając się złocistym kłosem. W pierwszych latach po Soborze Watykańskim II, dwóch kapłanów zakonnych: o. Stefan M. Manelli i o. Gabriel M. Pellettieri, zainspirowani soborowym dekretem Perfectæ Caritatis, wzywającym wszystkie osoby konsekrowane do „powrotu do źródeł i pierwotnego ducha”, otrzymali od swoich Przełożonych zgodę na rozpoczęcie nowej formy życia franciszkańskiego, bardziej zbliżonej do jej źródeł, podążając w tym za przykładem ich świętego współbrata, Maksymiliana M. Kolbego – założyciela „Miast Maryjnych” w Polsce i Japonii. W założonych przez siebie placówkach, święty starał się wcielić w życie ducha kontemplacji i apostolstwa Serafickiego Ojca i uczynił to w takim stopniu, że przez św. Jana Pawła II został nazwany „Świętym Franciszkiem XX wieku”.
2 sierpnia 1970 roku, w Uroczystość Matki Bożej Anielskiej, dwaj Założyciele osiedli w ubogim i skromnym klasztorze we Frigento (Włochy), przy sanktuarium Matki Bożej Dobrej Rady, całkowicie zrujnowanym przez trzęsienie ziemi z 1962 roku.
Miejsce prawdziwie franciszkańskie, odpowiednie do rozpoczęcia życia według twardych i surowych zasad. Od samego początku, narzucając sobie bardzo wymagający plan dnia, starali się formować swoje życie zakonne na przykładzie pierwotnych wspólnot franciszkańskich oraz tych bardziej współczesnych, założonych przez św. Maksymiliana Marię Kolbego w Polsce i Japonii. Klasztor we Frigento otrzymał nazwę Domu Maryjnego.
Najważniejszymi, a zarazem niespodziewanymi łaskami dla Domu Maryjnego, były powołania. Od 1971 roku zaczęli przybywać tu młodzi ludzie, którzy pragnęli podążać za św. Franciszkiem, oddając się Bogu i Niepokalanej według formy życia zakonnego zaproponowanej przez o. Stefana i o. Gabriela. Z upływem czasu małe ziarno wyrosło i przyniosło swój owoc. W życiu naznaczonym ubóstwem, oddanym modlitwie, i pokucie, przy wzrastającej liczbie powołań rozwijały się także dzieła apostolskie: Rozpoczęto od prowadzenia duszpasterstwa w Sanktuarium oraz niesieniu pomocy proboszczom w pobliskich i dalszych miejscowościach. Z czasem rozwinęło się wydawnictwo, działające na szeroką skalę; w końcu przyszedł czas na apostolat za pośrednictwem radia i telewizji.
W 1979 roku Ojciec Gabriel wraz z trzema współbraćmi otworzył placówkę misyjną na Filipinach, przy jednej z miejscowych parafii. Na owoce nie trzeba było długo czekać. W parafii obecna była grupka dziewcząt bardzo zaangażowanych w życie duchowe, której duchowym przewodnictwem zajął się O. Gabriel. Podzielały one ideały, które przyświecały św. Franciszkowi i św. Maksymilianowi. Kilka z nich w październiku 1982 roku przybyło do Włoch aby uczestniczyć w uroczystościach kanonizacyjnych św. Maksymiliana M. Kolbego, co stanowiło okazję, by 1 listopada 1982 spotkać się z Ojcem Stefanem i Ojcem Gabrielem w Domu Maryjnym we Frigento, gdzie wspólnie podjęto decyzję o założeniu pierwszej wspólnoty żeńskiej poświęconej Niepokalanej przez Ślub Maryjny, według formy życia już przyjętej przez Braci. Nowy Instytut powstał na Filipinach 31 maja 1985 roku, wraz z zatwierdzeniem ad experimentum przez Kardynała Sin z Manili. W 1988 roku kilka sióstr przybyło do Włoch i otworzyło pierwszą wspólnotę Sióstr Franciszkanek Niepokalanej we Frigento. Od tego pamiętnego czasu upłynęło już ponad 30 lat, a z małego „nasionka” wyrosło „drzewo”, które rozrosło się na wszystkie kontynenty, prowadząc liczne dzieła apostolskie. Obecne zgromadzenie liczy około 200 sióstr.
"Nasz Wódz - to Niepokalana". św. Maksymilian