Nasze życie
1. ŻYCIE MODLITWY
„Modlić się zawsze do Boga czystym sercem” (Reguła X).
Modlitwa, przede wszystkim modlitwa wspólnotowa, jest podstawowym i niezbędnym pokarmem sióstr. Każdego dnia siostry spędzają na modlitwie około 6 godzin. Rozpoczyna się ona we wczesnych godzinach porannych, a cisza i skupienie, które są konieczne, aby dusza mogła pozostawać w ciągłym zjednoczeniu z Chrystusem i Niepokalaną są zapewnione dzięki klauzurze.
2. ŻYCIE UBÓSTWA
Prawdziwe ubóstwo ewangeliczne, jakim jest ubóstwo duchowe, powinno być widoczne także na zewnątrz: w ubiorze, celach, wyposażeniu domu czy narzędziach pracy. Towarzyszy mu niepewność ekonomiczna, która wyklucza podejmowanie prac ze względu na stały dochód oraz wszystko, co jest zbyteczne. Życie w ubóstwie powinna ożywiać bezgraniczna ufność w Opatrzność Bożą i matczyną opiekę Niepokalanej.
3. ŻYCIE POKUTY
„Mnie, bratu Franciszkowi, Pan dał tak rozpocząć życie pokuty” (T 1)
Pokuta ma być zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna – taka, jaką widzimy u św. Franciszka i jego najwierniejszych naśladowców. Prawdziwe franciszkańskie życie musi być wzorowane na Serafickim Ojcu „najdoskonalszym obrazie Jezusa Ukrzyżowanego”.
Pokuta polegająca na wierności aktom wspólnotowym, sumiennie wykonanym obowiązku, pokuta w formach typowo franciszkańskich – post, bose stopy, habit noszony zawsze na sobie, zrezygnowanie z wakacji i jakichkolwiek wygód.
4. ŻYCIE APOSTOLSKIE
Apostolat winien angażować wszystkie nasze siły, aby móc pracować w budowaniu Ciała Chrystusowego – Kościoła (por. Ef 4, 12). z gorliwością, jaka charakteryzowała Serafickiego Ojca: W szkole św. Maksymiliana, który w apostolacie pragnął posługiwać się każdym dozwolonym środkiem, wielkim czy małym (cudowny medalik, prasa, radio, telewizja, katecheza, kultura, sztuka, …), każda siostra poświęca się pełnieniu dzieł czynnego apostolstwa w rozmaitych dziedzinach.
„Naszym zadaniem, wypływającym ze Ślubu maryjnego – który pociąga za sobą Misję Niepokalanej Pośredniczki – jest nieść Maryję do dusz, czynić tak, aby wszyscy Ją poznawali i kochali, posługując się przy tym każdym środkiem, aby Ona mogła przybliżyć dusze do Pana Jezusa i przemienić w Jezusa w sposób „piękniejszy, łatwiejszy i pewniejszy” (Szlak Maryjny życia franciszkańskiego).