W czasie tegorocznych wakacji uczestniczyłam wraz z sześcioma innymi dziewczynami w rekolekcjach organizowanych przez Siostry Franciszkanki Niepokalanej w Pniewniku. W tym miejscu, cichym i spokojnym, mogłam przez kilka dni oderwać się na chwilę od przyziemnych spraw i zapomnieć o codziennych problemach, by skupić się na tym co najważniejsze – na Panu Bogu. Był to czas przepełniony modlitwą oraz doświadczeniem ogromnej miłości, którą łaskawy Bóg nieustannie w swojej dobroci mnie obdarowuje. 

 

Trudno w kilku zdaniach streścić to wszystko, co wydarzyło się na rekolekcjach oraz oddać atmosferę miejsca i chwili, ponieważ dla każdej uczestniczki co innego było nowe, ważne czy skłaniające do przemyśleń. Z mojej perspektywy rekolekcje to szczególny czas duchowego wzrostu. Wierzę, że Bóg pragnie każdego dnia wchodzić w naszą codzienność –  za pomocą naturalnych i nadprzyrodzonych środków oddziałuje na nasze życie, by nas przemieniać i uświęcać. Te środki i narzędzia w Jego ręku to osoby, zdarzenia i miejsca oraz nadprzyrodzona łaska. Tak było również i w tym przypadku.

W trakcie rekolekcji miałyśmy okazję uczestniczyć w codziennej Mszy świętej, adoracji Najświętszego Sakramentu, wspólnej modlitwie i konferencjach oraz przystąpić do spowiedzi. Mogłyśmy wymienić między sobą zdania na ciekawe tematy związane z wiarą, poznać życiorysy świętych kobiet oraz pogłębić swoją wiedzę na temat Mszy świętej. Nie zabrakło również czasu na własne refleksje i przemyślenia. W przeddzień 75. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Kolbe i zbliżającej się Uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wzięłyśmy udział w pielgrzymce do Niepokalanowa, gdzie mogłyśmy odwiedzić miejsca związane z życiem i posługą o. Maksymiliana, poznać historię tego miejsca oraz pomodlić się przy relikwiach Świętego. W trasie powrotnej udało nam się także odwiedzić Sanktuarium św. Andrzeja Boboli, zwiedzić muzeum mu poświęcone i pomodlić się przy jego trumnie.

To, co mnie szczególnie dotknęło podczas tych rekolekcji, to prawda, że Bóg pragnie uświęcenia każdego człowieka, a naszym głównym zadaniem jest odczytać i wypełnić Jego wolę – jedyny i niepowtarzalny plan dla naszego życia. Na tej drodze do świętości towarzyszy nam nieustannie Matka Boża, wypraszając u swego Syna potrzebne łaski.

Dzisiaj, miesiąc po rekolekcjach, mogę powiedzieć, że dały one błogosławione owoce w postaci pokoju, radości oraz większej miłości do Boga i do ludzi. Czuję, że moja wiara została umocniona, że trochę inaczej patrzę na świat i mam większy dystans do codziennych spraw. Oczekuję, że w dalszym ciągu będzie we mnie wzrastać ziarno, które zostało zasiane na tych rekolekcjach. Zdaję sobie sprawę, że przyjęcie i poddanie się woli Bożej wymaga wysiłku, cierpliwości i dyscypliny, ale wierzę, że Pan Bóg dalej będzie działał i da mi więcej niż mogę prosić –  nie ze względu na moje zasługi, ale z powodu swojej dobroci.

Dziękuję Panu Bogu za czas rekolekcji – fizycznego i duchowego wypoczynku pod opieką Niepokalanej. Cieszę się, że mogłam spotkać tutaj ludzi o podobnych wartościach, tak samo patrzących na świat. Wspólne spędzanie czasu w duchu chrześcijańskiej radości, rozmowy i wzajemna służba dały początek bliskim relacjom, które mam nadzieję będą w dalszym ciągu się utrzymywać. Dziękuję również wszystkim Siostrom Franciszkankom Niepokalanej z Pniewnika i Warszawy za ich świadectwo wiary oraz bezinteresowną i ofiarną pomoc. 

Martyna

 

Copyright © 2024 Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Niepokalanej