1. ŻYCIE MODLITWY

„Modlić się zawsze do Boga czystym sercem” (Reguła X).

Modlitwa, przede wszystkim modlitwa wspólnotowa, jest podstawowym i niezbędnym pokarmem Sióstr. W każdym Domu Niepokalanej jest jej ok. 6 godzin dziennie. Rozpoczyna się ona we wczesnych godzinach porannych, a cisza i skupienie, które są konieczne, aby dusza mogła pozostawać w ciągłym zjednoczeniu z Chrystusem i Niepokalaną także w ciągu dnia, są chronione przez klauzurę.

2. ŻYCIE UBÓSTWA

Ubóstwo ewangeliczne, którym jest ubóstwo duchowe, musi być u sióstr widoczne także zewnętrznie tj. w celach, wyposażeniu, ubiorze, narzędziach pracy. Musi być przeżywane w niepewności ekonomicznej, z wykluczeniem jakiegokolwiek stałego dochodu i wszystkiego, co tylko jest zbyteczne. Życie w ubóstwie powinna ożywiać bezgraniczna ufność w Opatrzność Bożą i matczyną opiekę Matki Najświętszej.

3. ŻYCIE POKUTY

„Mnie, bratu Franciszkowi, Pan dał tak rozpocząć życie pokuty” (T 1)

Pokuta musi być wewnętrzna i zewnętrzna, taka jak u Serafickiego Ojca św. Franciszka i jego najlepszych dzieci. Prawdziwe franciszkańskie życie musi być wzorowane na Serafickim Ojcu „najdoskonalszym obrazie Jezusa Ukrzyżowanego”.

Pokuta wierności aktom wspólnotowym, pokuta sumiennie wykonanego obowiązku, pokuta w formach typowo franciszkańskich – post, bose stopy, habit zawsze na sobie, żadnych wakacji ani jakichkolwiek wygód.

4. ŻYCIE APOSTOLSKIE

Apostolat winien angażować wszystkie nasze siły, aby pracować z gorliwością Serafickiego Ojca w: «budowaniu ciała Chrystusowego, jakim jest Kościół» (Ef 4, 12). W szkole św. Maksymiliana, który w apostolacie chciał posłużyć się każdym dozwolonym środkiem, wielkim czy małym (prasa, radio, telewizja, cudowny medalik, ulotki, katecheza, sztuka, kultura…), każda siostra poświęca się czynnemu apostołowaniu w jakimkolwiek zakresie pracy apostolskiej.

 „Naszym zadaniem, wypływającym ze Ślubu maryjnego – który pociąga za sobą Misję Niepokalanej Pośredniczki – jest nieść Maryję do dusz, czynić tak, aby wszyscy Ją poznawali i kochali, posługując się przy tym każdym środkiem, aby Ona mogła przybliżyć dusze do Pana Jezusa i przemienić w Jezusa w sposób „piękniejszy, łatwiejszy i pewniejszy” (Szlak Maryjny życia franciszkańskiego).

• poprz.