Kazanie do wiernych

Gniezno, uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego, 5 czerwca 1964

Najmilsze Dzieci Boże, Dzieci Moje!

W obliczu tajemnicy serca człowiek staje w milczącej zadumie, bo serce zawsze jest niezbadane i niezgłębione, bo po sercu można się wszystkiego spodziewać. Jednak z uwagi na charakter człowieka, istoty rozumnej i wolnej, pragnącej prawdy i miłości, można przypuścić, że serce jest bardziej ukrytą tajemnicą dobra aniżeli zła.

Rzeczą właściwą, dla serca jest miłować. A dopiero z przypadku, z jakiejś słabości, z chwilowej niedoli powstaje smutek, cierpienie i zło. Ale nic nie jest tak przeciwne sercu, jak samo zło. Te dwa pojęcia nie dają się absolutnie pogodzić. Odwołujemy się do serca wtedy, gdy oczekujemy od człowieka czegoś dobrego.

MIŁOSCIĄ ODWIECZNĄ UMIŁOWAŁ NAS BÓG

Tak jest w stosunkach ludzkich. A dzisiaj, w uroczystość Najświętszego Serca Bożego, rozważamy tajemnicy Serca samego Boga. Jeżeli po ludzkim sercu spodziewamy się samego dobra, to jak wielkiego dobra możemy spodziewać się po Sercu Bożym! Syntezą wszystkich naszych nadziei są, krótkie słowa, przytoczone na początku: ,,Miłością odwieczną umiłował nas Bóg”.

Tak często mówimy, że my Boga miłujemy. Rzeczywistość jest inna. To nie my Boga umiłowaliśmy, ale On nas umiłował i dlatego my mogliśmy Go pokochać. On nas pociągnął do tej miłości, która jest w Nim, którą jest On sam. Bóg jest Miłością. - to najwłaściwsze i najbardziej głębokie określenie Boga.

Wy, Male Dziateczki, które uczycie się prawd wiary na katechizacji, umiecie pięknie odpowiedzieć na pytanie, kto to jest Pan Bóg. Odpowiedzi, które dajecie, są prawdziwe i słuszne. Ale gdybyście powiedziały, że Bóg to Miłość, dałybyście odpowiedź najgłębszą, najmądrzejszą najprawdziwszą.

,,Miłością odwieczną” umiłował nas, to znaczy tą, miłością, którą jest On sam. Ponieważ Bóg jest Miłością, dlatego też wszystko, co od Boga pochodzi, jest z Jego miłości. Bóg nie może nas nienawidzić. Jeżeli nienawiść niezgodna jest z sercem człowieka, to cóż dopiero mówić o najpotężniejszym i najwspanialszym Sercu Bożym.

Bóg w dziedzinie serca jest jak gdyby skrępowany, ograniczony. Mówimy o matce, że nie może zapomnieć swego niemowlęcia. I Bóg nie może zapomnieć tego, że jest Miłością. A ponieważ jest Miłością odwieczną, dlatego też to, co jest z Boga, wszystkie działania, dokonania, wszystkie akty stworzenia, dary, którymi napełniona jest ziemia i przestworza, wszystko, co nas dotyka i spływa na nas od Boga, wszystko to jest z miłości. Bóg działa według swojej natury, a naturą Boga jest miłość.

Ilekroć mówimy: ,,Wierzę w Boga”, to naprzód musimy uwierzyć, że Bóg, w którego wierzymy, jest Miłością. Dopiero wtedy mój stosunek do wiary jest właściwy. Zamiast ,,Wierzę w Boga”, mogę, powiedzieć: ,,Wierzę w Miłość”, bo poza Bogiem nie masz miłości, a każda miłość jest z Boga. Kto wiec miłuje, w Bogu trwa, a Bóg w nim.

Jak człowiek pragnący czerpie kubkiem wodę z wiadra, tak my, którzy chcemy miłować, czerpiemy z niewyczerpanego naczynia, jakim jest Serce Boga, który jest Miłością. Tyle jest w nas miłości, ile weźmiemy jej z miłości Bożej. Czyż więc miara miłości jest dla nas ograniczona? Nie! Możemy z miłości Boga wziąć jak najwięcej, Bóg nigdy nie powie: dość.

A więc, bierz, ile możesz! Kochaj Boga z całego serca swego, z całej duszy swojej, ze wszystkich myśli swoich!

Dlatego także Wy, Dziateczki, chociaż jesteście takie małe, możecie brać bardzo dużo i w waszych małych główkach, i w małych serduszkach pomieścić ogromną, miłość Boga. Bóg Wam nigdy tego nie zabroni, bo całą miłość, którą ma, pragnie nam dać - ,,Miłością, odwieczną nas umiłował”.

Dzisiaj, w uroczystość Bożego Serca, czcimy tę Miłość, która jest Bóg od początku. Jeszcze na świecie nic nie było, a już była Miłość. I wszystko na świecie się skończy, a pozostanie Miłość, bo Miłość to Bóg, a Bóg nie umiera, nie ustaje, trwa wiecznie. Można więc powiedzieć, że wszystko, co jest na świecie, zawiera się w Miłości, wszystko jest ogarnięte ramionami miłującego Boga.

Czytaj więcej: Kazanie do wiernych